BadılCan
Active member
Gazze dışındaki birçok insan için savaş, manşetlerden, ölü sayılarından, çığlık atan çocukların fotoğraflarından, başkasının çektiği eziyetin kanlı parçalarından oluşan bir kıyamet günü parşömeni gibi parlıyor.
Ancak ölümün ve yıkımın gerçek boyutu hâlâ anlaşılması zor; iletişimi engelleyen internet ve cep telefonu kesintileri, uluslararası gazetecileri dışlayan kısıtlamalar ve Gazzeli yerel gazeteci olarak haberciliğin beraberinde getirdiği aşırı, çoğunlukla yaşamı tehdit eden zorluklar nedeniyle ayrıntılar bulanıklaşıyor ve gizleniyor. o.
Karanlığın içinde küçük delikler, Gazzeli fotoğrafçıların Instagram beslemeleri gibi açıklıklar ve gözden kaçan az sayıda tanıklık var. Ancak her geçen hafta, savaşı belgeleyenler ayrılırken, ayrılırken veya ölürken ışık daha da kararıyor. Dünyanın geri kalanını harekete geçirme konusunda umutsuz olan bazı yerel gazeteciler için Gazze'den haber yapmak anlamsız derecede riskli görünüyor.
Gazze muhabiri İsmail el-Dahdouh, bu ay bir Instagram gönderisinde gazeteciliği bıraktığını duyurarak, savaşı haber yapmak için “Birkaç kez ölümden kurtuldum ve kendimi tehlikeye attım” diye yazdı. Ama “insanlığın anlamını bilmeyen” bir dünya bu konuda hiçbir şey yapmadı.
Hamas'ın 7 Ekim'de İsrail'e saldırı başlatmasından ve İsrail'in topyekun savaşla karşılık vermesinden bu yana Gazze'de en az 76 Filistinli gazeteci öldürüldü. Gazetecileri Koruma Komitesi, son 16 haftada, 1992'den bu yana yaşanan tüm çatışmalarda ölenlerden daha fazla gazeteci ve medya çalışanının (tercümanlar, sürücüler ve tamirciler gibi kilit destek çalışanları da dahil) öldürüldüğünü söylüyor.
Grubun Orta Doğu program koordinatörü Şerif Mansour, “Öldürülen her gazeteciyle birlikte savaşı belgeleme ve anlama yeteneğimizi kaybediyoruz” dedi.
Haberler ve diğer büyük uluslararası medya kuruluşları Gazze'de kendileri için çalışan Filistinli gazetecileri tahliye etti, ancak bazı Batılı haber kuruluşlarının hâlâ orada yerel ekipleri bulunuyor.
Aynı zamanda, yabancı muhabirler defalarca girmeye çalıştı ancak Gazze'nin sınırlarını kontrol eden İsrail ve Mısır tarafından girişleri reddedildi.
Bunlardan bir avuç dolusu, savaşa sınırlı ve özel bir bakış sunan çok kısa ziyaretlerle İsrail ordusunu ziyaret etti. Ve bir CNN muhabiri, bir Emirlik yardım grubuyla birlikte girdikten sonra Gazze'den kısa bir haber verdi.
Onun dışında savaşın başından beri orada sadece Gazzeli gazeteciler çalışıyor.
Gazetecileri Koruma Komitesi'ne göre, 7 Ekim'den bu yana Gazze'de ölen gazetecilerin neredeyse tamamı, 38'i evlerinde, arabalarında veya aile üyeleriyle birlikte İsrail hava saldırılarında öldürüldü. Bu, birçok Filistinlinin İsrail'i gazetecileri hedef almakla suçlamasına yol açtı, ancak CPJ bu iddiayı doğrulamadı.
Arap dilinde popüler bir bölgesel televizyon kanalı olan Al Arabiya'nın Gazze merkezli televizyon gazetecisi Khawla al-Khalidi (34), “İsrail, Filistin anlatısından ve Filistinli gazetecilerden korkuyor” dedi. “Ağları keserek bizi susturmaya çalışıyorlar.”
İsrail askeri sözcüsü Nir Dinar, İsrail'in “gazetecileri hiçbir zaman özel olarak hedef almadığını ve hedeflemeyeceğini” söyledi. Ancak aktif savaş bölgelerinde kalmanın risk taşıdığı konusunda uyardı. İsrail'in savaşı örtbas etmek için kasıtlı olarak iletişim ağlarını kestiği yönündeki suçlamayı “kan iftirası” olarak nitelendirdi.
Sendikanın sözcüsü Şuruk Esad, hem Gazze Şeridi'nde hem de Batı Şeria'da üyeleri bulunan Filistinli gazeteciler sendikasının, öldürüldüklerinde “Basın” yazan kurşun geçirmez yelek giydikleri iddia edilen en az 25 Gazzeli gazeteci saydığını söyledi. . Bazı gazetecilerin akrabalarının yanında kalmanın kendilerini tehlikeye atacağından korktukları için ailelerinden uzakta uyuduklarını da sözlerine ekledi.
İsrail, 7 Ekim'den bu yana Gazze'deki elektrik tedarikinin çoğunu engelledi ve yavaş yavaş damlayan yardım malzemelerinin de bölgeye girişini yasakladı. Savaş aynı zamanda iletişim ağlarına da zarar verdi veya kesintiye uğradı, bu da çoğu Gazzelinin yabancı medyaya röportaj vermesini neredeyse imkansız hale getirdi. Çatışma sırasında telekomünikasyon yarım düzineden fazla kez tamamen ortadan kalktı.
Dışarıdan gelenlere Gazze'nin gerçekliğinden kesitler sunmak, çoğu Filistinli veya El Cezire gibi bölgesel Arapça yayın yapan medya için çalışan Gazzeli gazetecilere veya Instagram'dan başka pek fazla şeyi olmayan genç serbest çalışanlara düşüyor. Anında tanınabilen lacivert “basın” yeleklerini giyen pek çok kişi, savaşa dair ham, kişisel İngilizce videoları ve fotoğraflarıyla sosyal medyadaki dikkatleri üzerine çekti.
Gazze'de yaşayan 26 yaşındaki serbest foto muhabiri Amr Tabash, ne zaman bir hava saldırısının sonrasını fotoğraflasa, ailesini kurbanlar arasında bulmaktan korktuğunu söyledi. Bir saldırı sırasında amcası ve kuzeninin öldürüldüğünü öğrendi.
“Tamamen İsrail'in saldırılarını bildirmeye odaklanmam gerekiyor” dedi. “Fakat her zaman ailem için endişeleniyorum ve bu da dikkatimin büyük bir kısmını alıyor.”
Bazıları ise Gazze'yi tamamen terk etmeye karar verdi.
Savaşla ilgili haberleriyle büyük bir Instagram takipçisi oluşturan foto muhabiri Motaz Azaiza, geçen hafta Katar'a tahliye edildi.
Al Arabiya gazetecisi Bayan el-Khalidi, işin inanılmaz derecede zorlaşmasına, haber yaptığı önceki savaşlardan çok daha kötü olmasına rağmen gazeteciliği bırakmayı asla düşünmediğini söyledi. Ancak bu kez gündüzleri grev yapıldığı ve akşam ailelerinin yanına döndüğüne dair herhangi bir bilgi gelmedi, sıcak duş yoktu, yiyecek azdı. Kendisi ve ailesinin barınak bulmak için evlerini terk etmek zorunda kaldıklarını söyledi.
“Biz sadece olup biteni rapor etmiyoruz. Biz zaten olup bitenlerin bir parçasıyız” dedi.
Savaşı haber yapmak zorunda hisseden gazetecilerden biri de, 18 yaşında bir medya şirketi kuran ve aynı zamanda uluslararası haber kuruluşlarında fotoğrafçı ve tamirci olarak çalışan 31 yaşındaki Roshdi Sarraj'dı.
Savaştan önce şirketi Ain Media, aralarında Netflix'in de bulunduğu yerel ve uluslararası müşterilere prodüksiyon, fotoğraf ve film hizmetleri sağlıyordu. Kendisi ve eşi Shrouq Aila, aşkları sırasında arı sokması terapisini konu alan bir Netflix belgeselinde birlikte çalıştıklarını söyledi.
Savaş çıktığında evliydiler ve küçük bir kızları vardı. Çift, Suudi Arabistan'daki Mekke'ye hac ziyaretindeydi. Katar'a doğru bir uçuş planladılar.
Daha sonra Sayın Sarraj, bir arkadaşının ve gazeteci arkadaşının Gazze'de öldürüldüğünü öğrendi. Bir tane daha eksikti.
Ain Media'nın Katar'da büyümesine yardımcı olan Bay Sarraj'ın kayınbiraderi Mahmud Aila, seyahat planlarını sorduğunda Bay Sarraj'ın kendisine şunları söylediğini söyledi: “Böyle bir zamanda yapabileceğim tek şey Gazze'de olmak. ” “Geziyi iptal etti.
Bay Sarraj'ın arkadaşları bunun onun doğduğu yere olan bağlılığının tipik bir örneği olduğunu söyledi.
Sayın Sarraj'ın sakin ve yumuşak bir sesi vardı ve konu Filistinliler için adalet ve özgürlük mücadelesi olduğunda inatla ilkeli kaldı. Savaş başladıktan sonra arkadaşlarına, İsrail'in tahliye emirlerini göz ardı ederek memleketi Gazze Şehri'ni terk etmeyeceğini çünkü kaçmanın, İsrail'in kurulmasıyla ilgili savaş sırasında birçok Filistinlinin hissettiği gibi, anavatanından sınır dışı edilmek anlamına geleceğine inandığını söyledi. 1948'de yapmıştı.
22 Ekim'de Bayan Aila, karısı ve kızıyla birlikte ailesinin evinde İsrail hava saldırısının gerçekleştiğini söyledi. O kadar ağır yaralanmıştı ki Bayan Aila telefonla onun beynini görebildiğini söyledi. Başını bandajladılar ve Bayan Aila kendi kendine en kötü senaryoda felç olacağını söyledi.
“O burada olduğu sürece bunun bir önemi yok,” diye hatırladı. “Felçli olması umurumda bile değildi. Ömür boyu onun yanında kalacaktım.”
Ancak hastanede durumunun umutsuz olduğu söylendi; Ameliyathane zaten kalabalıktı. Bayan Aila, yarım saat içinde öldüğünü söyledi.
Onu omzundan öperek veda ettiğini hatırladı: sanki ölüm anında birisi ona parfüm vermiş gibi mis gibi koktuğuna yemin edebilirdi.
Bu ona Mekke'de elleriyle kutsal Kabe'nin misk kokan siyah tavanında dua ettikleri zamanı hatırlattı. Kocasına, anne ve babasını genç yaşta kaybeden Bayan Aila gibi yetim kalmaması için kızı Dania'yı büyütmesi için dua etmesini söylediğini söyledi.
Ama emin görünmediğini söyledi.
Bayan Aila onu toplu bir mezara gömdü. Kaosun ortasında başka seçenek yoktu.
Ancak ölümün ve yıkımın gerçek boyutu hâlâ anlaşılması zor; iletişimi engelleyen internet ve cep telefonu kesintileri, uluslararası gazetecileri dışlayan kısıtlamalar ve Gazzeli yerel gazeteci olarak haberciliğin beraberinde getirdiği aşırı, çoğunlukla yaşamı tehdit eden zorluklar nedeniyle ayrıntılar bulanıklaşıyor ve gizleniyor. o.
Karanlığın içinde küçük delikler, Gazzeli fotoğrafçıların Instagram beslemeleri gibi açıklıklar ve gözden kaçan az sayıda tanıklık var. Ancak her geçen hafta, savaşı belgeleyenler ayrılırken, ayrılırken veya ölürken ışık daha da kararıyor. Dünyanın geri kalanını harekete geçirme konusunda umutsuz olan bazı yerel gazeteciler için Gazze'den haber yapmak anlamsız derecede riskli görünüyor.
Gazze muhabiri İsmail el-Dahdouh, bu ay bir Instagram gönderisinde gazeteciliği bıraktığını duyurarak, savaşı haber yapmak için “Birkaç kez ölümden kurtuldum ve kendimi tehlikeye attım” diye yazdı. Ama “insanlığın anlamını bilmeyen” bir dünya bu konuda hiçbir şey yapmadı.
Hamas'ın 7 Ekim'de İsrail'e saldırı başlatmasından ve İsrail'in topyekun savaşla karşılık vermesinden bu yana Gazze'de en az 76 Filistinli gazeteci öldürüldü. Gazetecileri Koruma Komitesi, son 16 haftada, 1992'den bu yana yaşanan tüm çatışmalarda ölenlerden daha fazla gazeteci ve medya çalışanının (tercümanlar, sürücüler ve tamirciler gibi kilit destek çalışanları da dahil) öldürüldüğünü söylüyor.
Grubun Orta Doğu program koordinatörü Şerif Mansour, “Öldürülen her gazeteciyle birlikte savaşı belgeleme ve anlama yeteneğimizi kaybediyoruz” dedi.
Haberler ve diğer büyük uluslararası medya kuruluşları Gazze'de kendileri için çalışan Filistinli gazetecileri tahliye etti, ancak bazı Batılı haber kuruluşlarının hâlâ orada yerel ekipleri bulunuyor.
Aynı zamanda, yabancı muhabirler defalarca girmeye çalıştı ancak Gazze'nin sınırlarını kontrol eden İsrail ve Mısır tarafından girişleri reddedildi.
Bunlardan bir avuç dolusu, savaşa sınırlı ve özel bir bakış sunan çok kısa ziyaretlerle İsrail ordusunu ziyaret etti. Ve bir CNN muhabiri, bir Emirlik yardım grubuyla birlikte girdikten sonra Gazze'den kısa bir haber verdi.
Onun dışında savaşın başından beri orada sadece Gazzeli gazeteciler çalışıyor.
Gazetecileri Koruma Komitesi'ne göre, 7 Ekim'den bu yana Gazze'de ölen gazetecilerin neredeyse tamamı, 38'i evlerinde, arabalarında veya aile üyeleriyle birlikte İsrail hava saldırılarında öldürüldü. Bu, birçok Filistinlinin İsrail'i gazetecileri hedef almakla suçlamasına yol açtı, ancak CPJ bu iddiayı doğrulamadı.
Arap dilinde popüler bir bölgesel televizyon kanalı olan Al Arabiya'nın Gazze merkezli televizyon gazetecisi Khawla al-Khalidi (34), “İsrail, Filistin anlatısından ve Filistinli gazetecilerden korkuyor” dedi. “Ağları keserek bizi susturmaya çalışıyorlar.”
İsrail askeri sözcüsü Nir Dinar, İsrail'in “gazetecileri hiçbir zaman özel olarak hedef almadığını ve hedeflemeyeceğini” söyledi. Ancak aktif savaş bölgelerinde kalmanın risk taşıdığı konusunda uyardı. İsrail'in savaşı örtbas etmek için kasıtlı olarak iletişim ağlarını kestiği yönündeki suçlamayı “kan iftirası” olarak nitelendirdi.
Sendikanın sözcüsü Şuruk Esad, hem Gazze Şeridi'nde hem de Batı Şeria'da üyeleri bulunan Filistinli gazeteciler sendikasının, öldürüldüklerinde “Basın” yazan kurşun geçirmez yelek giydikleri iddia edilen en az 25 Gazzeli gazeteci saydığını söyledi. . Bazı gazetecilerin akrabalarının yanında kalmanın kendilerini tehlikeye atacağından korktukları için ailelerinden uzakta uyuduklarını da sözlerine ekledi.
İsrail, 7 Ekim'den bu yana Gazze'deki elektrik tedarikinin çoğunu engelledi ve yavaş yavaş damlayan yardım malzemelerinin de bölgeye girişini yasakladı. Savaş aynı zamanda iletişim ağlarına da zarar verdi veya kesintiye uğradı, bu da çoğu Gazzelinin yabancı medyaya röportaj vermesini neredeyse imkansız hale getirdi. Çatışma sırasında telekomünikasyon yarım düzineden fazla kez tamamen ortadan kalktı.
Dışarıdan gelenlere Gazze'nin gerçekliğinden kesitler sunmak, çoğu Filistinli veya El Cezire gibi bölgesel Arapça yayın yapan medya için çalışan Gazzeli gazetecilere veya Instagram'dan başka pek fazla şeyi olmayan genç serbest çalışanlara düşüyor. Anında tanınabilen lacivert “basın” yeleklerini giyen pek çok kişi, savaşa dair ham, kişisel İngilizce videoları ve fotoğraflarıyla sosyal medyadaki dikkatleri üzerine çekti.
Gazze'de yaşayan 26 yaşındaki serbest foto muhabiri Amr Tabash, ne zaman bir hava saldırısının sonrasını fotoğraflasa, ailesini kurbanlar arasında bulmaktan korktuğunu söyledi. Bir saldırı sırasında amcası ve kuzeninin öldürüldüğünü öğrendi.
“Tamamen İsrail'in saldırılarını bildirmeye odaklanmam gerekiyor” dedi. “Fakat her zaman ailem için endişeleniyorum ve bu da dikkatimin büyük bir kısmını alıyor.”
Bazıları ise Gazze'yi tamamen terk etmeye karar verdi.
Savaşla ilgili haberleriyle büyük bir Instagram takipçisi oluşturan foto muhabiri Motaz Azaiza, geçen hafta Katar'a tahliye edildi.
Al Arabiya gazetecisi Bayan el-Khalidi, işin inanılmaz derecede zorlaşmasına, haber yaptığı önceki savaşlardan çok daha kötü olmasına rağmen gazeteciliği bırakmayı asla düşünmediğini söyledi. Ancak bu kez gündüzleri grev yapıldığı ve akşam ailelerinin yanına döndüğüne dair herhangi bir bilgi gelmedi, sıcak duş yoktu, yiyecek azdı. Kendisi ve ailesinin barınak bulmak için evlerini terk etmek zorunda kaldıklarını söyledi.
“Biz sadece olup biteni rapor etmiyoruz. Biz zaten olup bitenlerin bir parçasıyız” dedi.
Savaşı haber yapmak zorunda hisseden gazetecilerden biri de, 18 yaşında bir medya şirketi kuran ve aynı zamanda uluslararası haber kuruluşlarında fotoğrafçı ve tamirci olarak çalışan 31 yaşındaki Roshdi Sarraj'dı.
Savaştan önce şirketi Ain Media, aralarında Netflix'in de bulunduğu yerel ve uluslararası müşterilere prodüksiyon, fotoğraf ve film hizmetleri sağlıyordu. Kendisi ve eşi Shrouq Aila, aşkları sırasında arı sokması terapisini konu alan bir Netflix belgeselinde birlikte çalıştıklarını söyledi.
Savaş çıktığında evliydiler ve küçük bir kızları vardı. Çift, Suudi Arabistan'daki Mekke'ye hac ziyaretindeydi. Katar'a doğru bir uçuş planladılar.
Daha sonra Sayın Sarraj, bir arkadaşının ve gazeteci arkadaşının Gazze'de öldürüldüğünü öğrendi. Bir tane daha eksikti.
Ain Media'nın Katar'da büyümesine yardımcı olan Bay Sarraj'ın kayınbiraderi Mahmud Aila, seyahat planlarını sorduğunda Bay Sarraj'ın kendisine şunları söylediğini söyledi: “Böyle bir zamanda yapabileceğim tek şey Gazze'de olmak. ” “Geziyi iptal etti.
Bay Sarraj'ın arkadaşları bunun onun doğduğu yere olan bağlılığının tipik bir örneği olduğunu söyledi.
Sayın Sarraj'ın sakin ve yumuşak bir sesi vardı ve konu Filistinliler için adalet ve özgürlük mücadelesi olduğunda inatla ilkeli kaldı. Savaş başladıktan sonra arkadaşlarına, İsrail'in tahliye emirlerini göz ardı ederek memleketi Gazze Şehri'ni terk etmeyeceğini çünkü kaçmanın, İsrail'in kurulmasıyla ilgili savaş sırasında birçok Filistinlinin hissettiği gibi, anavatanından sınır dışı edilmek anlamına geleceğine inandığını söyledi. 1948'de yapmıştı.
22 Ekim'de Bayan Aila, karısı ve kızıyla birlikte ailesinin evinde İsrail hava saldırısının gerçekleştiğini söyledi. O kadar ağır yaralanmıştı ki Bayan Aila telefonla onun beynini görebildiğini söyledi. Başını bandajladılar ve Bayan Aila kendi kendine en kötü senaryoda felç olacağını söyledi.
“O burada olduğu sürece bunun bir önemi yok,” diye hatırladı. “Felçli olması umurumda bile değildi. Ömür boyu onun yanında kalacaktım.”
Ancak hastanede durumunun umutsuz olduğu söylendi; Ameliyathane zaten kalabalıktı. Bayan Aila, yarım saat içinde öldüğünü söyledi.
Onu omzundan öperek veda ettiğini hatırladı: sanki ölüm anında birisi ona parfüm vermiş gibi mis gibi koktuğuna yemin edebilirdi.
Bu ona Mekke'de elleriyle kutsal Kabe'nin misk kokan siyah tavanında dua ettikleri zamanı hatırlattı. Kocasına, anne ve babasını genç yaşta kaybeden Bayan Aila gibi yetim kalmaması için kızı Dania'yı büyütmesi için dua etmesini söylediğini söyledi.
Ama emin görünmediğini söyledi.
Bayan Aila onu toplu bir mezara gömdü. Kaosun ortasında başka seçenek yoktu.