BadılCan
Active member
Raporlaması Kaliforniya'daki ölüm hücresinde Koreli bir göçmen yayınlanmasına yol açan ve 1992'den Los Angeles'taki isyanları hedefleyen Koreatown topluluğunu bildiren öncü bir Asyalı Amerikalı gazeteci KW Lee, 8 Mart'ta Sacramento'daki evinde öldü. 96 yaşındaydı.
Ölümü kızları Sonia Cook ve Diana Regan tarafından doğrulandı.
Bay Lee, 1950'lerde Batı Virginia'ya giden yolu bulan ve Appalachia'daki sahtekarlığı ve yoksulluğu kapsayarak olağanüstü geniş bir gazetecilik kariyerine başladı.
1970'lerde Sacramento Birliği için makaleleri, ölüm yarışı mahkumları chol Soo Lee, çeşitli Asya topluluklarındaki, Çin, Filipinli bir hareket için sosyal hizmet uzmanları, öğrenciler ve büyükanneler tarafından fotokopilendi ve etrafında verildi. Ortak bir Asya Amerikan kimliğine dayanan siyasi aktivizmin erken bir örneğiydi.
Bay Lee, Los Angeles'taki Kore Times'ın İngiliz -dil baskısının editörüydü. Nisan 1992'de şiddet, siyah bir adam olan Rodney King'i dövdüğünde dört beyaz polis memurunun beraatinden sonra ortaya çıktı. Birçoğu fakir siyah mahallelerin içinde veya yanında olan 2.000'den fazla Koreli şirket hasar gördü, bu da kentsel huzursuzluktaki yıkımın yarısı oldu.
Bay Lee, Koreli ve Afrikalı -Amerikalı sakinler arasındaki gerilimlerin karmaşık köklerini anlattı. “Koreli yeni gelenlerde,” korkulu bir başyazı ile şöyle yazdı: “Yahudi meslektaşlarını yoksul, suçlu siyah bölgelerin tüm hayali veya gerçek hastalıkları için günah keçisi olarak değiştirmeleri ayık bir anı.”
Ayrıca ana akım medyayı, kaba ve açgözlü göçmenlerin stereotiplerini beslediklerini ve onlara karşı şiddete neden olduklarını söylediği bu gerilimleri hassaslaştırmaya suçladı.
“Vardiya ve ırksal tehditler ve taciz, iç şehirlerdeki neredeyse tüm Koreli Amerikalı bayilerin günlük yaşamının bir parçasıdır.”
Raporlaması Koreli göçmenleri insanlaştırmaya ve ırksal ve etnik çizgiler üzerinde bir köprü kurmaya çalıştı.
Bazen Asyalı Amerikan gazeteciliğinin dekanı olarak tanımlanan Bay Lee, yıllar sonra ana akım gazetelerde, özellikle 1970'de bağlandığı Sacramento Birliği'nde araştırmacı muhabir olarak aldı. Orada avukat gizlice ödüllendirildiği için eyalet hükümetindeki yolsuzluğu reddetti.
Birlik yayıncısı Ken Harvey, 1994 yılında Sacramento arısına “Yolsuzluktan dehşete kapıldı. Onu rahatsız etti” dedi.
Bay Lee, San Francisco'daki bir Çin çete liderinin öldürülmesinde 12 yaşında Seul'den ABD'ye getirilen Chol Soo Lee'nin kınanmasıyla ilgili 100'den fazla makale yazdı. 1974'te suçlu bulunduktan ve ömür boyu hapis cezası mahkum ettikten sonra, bir bıçak dövüşünde başka bir mahkumu öldürdü-kendini savundu ve San Quentin hapishanesindeki ölüm hücresinde sona erdi.
Lee, “Uzun zamandır izole edilmiş ve parçalanmış Kore topluluğundan çıkarılan Lee, masumiyetini korudu,” diye yazdı Lee bir makalede. Diyerek şöyle devam etti: “Sadece birkaçı adalet için bastırılmış ağlamasını dinledi. Eğer hiç ise çok az geç kaldı.”
Raporunda, orijinal mahkumiyette, ırkçı çizgilerdeki şüphelileri tanımlamanın zorluğu hakkında soruları olduğu belirlendi. Cinayet Chinatown'da gün ışığında gerçekleşmesine rağmen, polisin bulduğu tek görgü tanığı beyaz turistlerdi. Tutuklama memuru Chol Soo Lee'yi “Çince” olarak tanımladı.
Bir röportajda “Free Chol Soo Lee” (2022) belgesel direktörü Julie Ha, “Dava, çeşitli etnik gruplardaki birçok Asyalı Amerikalı arasında yoğun bir şekilde yoğundu çünkü bu ırkçılığı, Amerikan toplumunda tamamen insancıl olmayan bu ayrımcılık hissettiler.” Dedi.
Altyalar adliyenin dışında protesto ettiler ve yasal bir savunma için para topladılar.
1982'de yeniden başladığında, Chol Soo Lee Chinatown cinayetinden beraat etti. Hapishane sisteminin hapishanesindeki mahkumiyeti gelecek yıl bir itirazdı ve neredeyse on yıl hapishaneden sonra serbest kaldı.
Chol Soo Lee ve onun arasında Bay Lee daha sonra “çok ince bir çizgi” gördü. Yıllarca süren dava hakkında rapor vererek gizli Kore kimliğinin uyanmasıyla ilişkilendirdi.
Bay Lee, Kore Amerikan basında çalışmak için ana gazetelerden ayrıldı. 1979'da Los Angeles'taki kısa ömürlü Koreatown Weekly'nin kurucusuydu ve 1990'da Kore Times'ın İngiliz baskısının yayıncısı oldu.
Koree Times'ın stajyeri Bay Lee'nin stajyeri olan Bayan Ha, “Koreli Amerikalıların hikayelerinin büyük ölçüde bilinmediğini fark etti – görünmez bir azınlıktık.” Dedi.
Korea Times'ın eski çalışanları, Bay Lee'yi UCLA Asya Amerikan Araştırmaları Merkezi tarafından yayınlanan bir kitap olan 2023 olan “SA I GU: Kore ve Asyalı Amerikalı Gazetecilerde Geri Geri Yazan Koreli ve Asyalı Amerikalı gazeteciler” te tanıdı. başladı.)
Kitaptaki katılımcılardan John Lee, bir e -mail'de “Bay Lee genetik olarak ezilenlere ilgi duyuyordu” diye yazdı ve KW Lee'nin “Koku Tak Furma” da dahil olmak üzere birçok aforizma ile tanındığını da sözlerine ekledi.
Kyung Won Lee, 1 Haziran 1928'de bugünün Kuzey Kore'de Kaesong'da doğdu, Hyung'un yedi çocuğunun en küçüğü, bazen Lee ve yakında Bok Kim. Babasının bir şekerleme fabrikası vardı, ancak aile, 1919'da protesto için Japon işgaline karşı tutuklandıktan sonra onları serbest bırakmak için sattı.
Kyung, İkinci Dünya Savaşı sırasında Japon Hava Cadet Kolordu Birimi için ebeveynlerinin isteklerine karşı gönüllü olarak kazandı ve kendini bir uçuş bisiklet operatörü olarak eğitti. Ancak, 1945'te Japonya'nın devredilmesinden kaçındı. Daha sonra 1953'te gazetecilikte BS'yi tamamladığı West Virginia Üniversitesi'nde yazdı.
İlk gazete işi 1956'da Tennessee'deki Kingsport Times-News'deydi. İki yıl sonra, başkent Batı Virginia'daki Charleston Gazetesi tarafından işe alındı. Bu makale onu Appalachia'nın derinliklerinde Mingo İlçesine, Kral Kömürün siyasi ve ekonomik etkisi hakkında yazmak için gönderdi.
Muckrafting yerel yetkilileri rahatsız etti. Gazete gazetesini aradılar ve editörlerine “Bu chiname buraya göndermeyin” dediler, Bay Lee 2017'yi bir mezun yayını olan WVU dergisi ile yaptığı röportajda hatırladı.
1959'da Charleston'da işte tanıştığı acil serviste bir hemşire olan Peggy Flowers ile evlendi. 2011 yılında öldü. Kızları Bayan Cook ve Bayan Regan'a ek olarak, bir oğlu Shane Lee'den kurtuldu; altı torun; ve üç büyük büyük çocuk.
Karaciğer hastalıkları Bay Lee'nin doğum ailesiyle karşılaştı. Hem ebeveynler hem de altı kardeşin hepsi öldü, dedi Bayan Cook. Los Angeles'ta 1992'nin ayaklanmaları sırasında, karaciğer nakli beklediği hastane odasından İngilizce olarak Kore Times üzerinde çalıştı.
Hayata giden nakil geldi. Bu yılın ilerleyen saatlerinde, Los Angeles İlçe İnsan İlişkileri Komisyonu'ndan John Anson Ford Ödülü'nü aldığında, Annahmerede'de yeni karaciğerinin siyah, beyaz veya Asyalı bir bağışçıdan gelebileceğini söyledi.
“Bunu önemli kılan nedir?” dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Hepimiz kesintisiz bir bağımlılık ve karşılıklı hayatta kalma zincirine katılıyoruz. Ve gerçekten önemli olan, dünyevi turumuzda hepimizin birbirimize ait olması.”
Ölümü kızları Sonia Cook ve Diana Regan tarafından doğrulandı.
Bay Lee, 1950'lerde Batı Virginia'ya giden yolu bulan ve Appalachia'daki sahtekarlığı ve yoksulluğu kapsayarak olağanüstü geniş bir gazetecilik kariyerine başladı.
1970'lerde Sacramento Birliği için makaleleri, ölüm yarışı mahkumları chol Soo Lee, çeşitli Asya topluluklarındaki, Çin, Filipinli bir hareket için sosyal hizmet uzmanları, öğrenciler ve büyükanneler tarafından fotokopilendi ve etrafında verildi. Ortak bir Asya Amerikan kimliğine dayanan siyasi aktivizmin erken bir örneğiydi.
Bay Lee, Los Angeles'taki Kore Times'ın İngiliz -dil baskısının editörüydü. Nisan 1992'de şiddet, siyah bir adam olan Rodney King'i dövdüğünde dört beyaz polis memurunun beraatinden sonra ortaya çıktı. Birçoğu fakir siyah mahallelerin içinde veya yanında olan 2.000'den fazla Koreli şirket hasar gördü, bu da kentsel huzursuzluktaki yıkımın yarısı oldu.
Bay Lee, Koreli ve Afrikalı -Amerikalı sakinler arasındaki gerilimlerin karmaşık köklerini anlattı. “Koreli yeni gelenlerde,” korkulu bir başyazı ile şöyle yazdı: “Yahudi meslektaşlarını yoksul, suçlu siyah bölgelerin tüm hayali veya gerçek hastalıkları için günah keçisi olarak değiştirmeleri ayık bir anı.”
Ayrıca ana akım medyayı, kaba ve açgözlü göçmenlerin stereotiplerini beslediklerini ve onlara karşı şiddete neden olduklarını söylediği bu gerilimleri hassaslaştırmaya suçladı.
“Vardiya ve ırksal tehditler ve taciz, iç şehirlerdeki neredeyse tüm Koreli Amerikalı bayilerin günlük yaşamının bir parçasıdır.”
Raporlaması Koreli göçmenleri insanlaştırmaya ve ırksal ve etnik çizgiler üzerinde bir köprü kurmaya çalıştı.
Bazen Asyalı Amerikan gazeteciliğinin dekanı olarak tanımlanan Bay Lee, yıllar sonra ana akım gazetelerde, özellikle 1970'de bağlandığı Sacramento Birliği'nde araştırmacı muhabir olarak aldı. Orada avukat gizlice ödüllendirildiği için eyalet hükümetindeki yolsuzluğu reddetti.
Birlik yayıncısı Ken Harvey, 1994 yılında Sacramento arısına “Yolsuzluktan dehşete kapıldı. Onu rahatsız etti” dedi.
Bay Lee, San Francisco'daki bir Çin çete liderinin öldürülmesinde 12 yaşında Seul'den ABD'ye getirilen Chol Soo Lee'nin kınanmasıyla ilgili 100'den fazla makale yazdı. 1974'te suçlu bulunduktan ve ömür boyu hapis cezası mahkum ettikten sonra, bir bıçak dövüşünde başka bir mahkumu öldürdü-kendini savundu ve San Quentin hapishanesindeki ölüm hücresinde sona erdi.
Lee, “Uzun zamandır izole edilmiş ve parçalanmış Kore topluluğundan çıkarılan Lee, masumiyetini korudu,” diye yazdı Lee bir makalede. Diyerek şöyle devam etti: “Sadece birkaçı adalet için bastırılmış ağlamasını dinledi. Eğer hiç ise çok az geç kaldı.”
Raporunda, orijinal mahkumiyette, ırkçı çizgilerdeki şüphelileri tanımlamanın zorluğu hakkında soruları olduğu belirlendi. Cinayet Chinatown'da gün ışığında gerçekleşmesine rağmen, polisin bulduğu tek görgü tanığı beyaz turistlerdi. Tutuklama memuru Chol Soo Lee'yi “Çince” olarak tanımladı.
Bir röportajda “Free Chol Soo Lee” (2022) belgesel direktörü Julie Ha, “Dava, çeşitli etnik gruplardaki birçok Asyalı Amerikalı arasında yoğun bir şekilde yoğundu çünkü bu ırkçılığı, Amerikan toplumunda tamamen insancıl olmayan bu ayrımcılık hissettiler.” Dedi.
Altyalar adliyenin dışında protesto ettiler ve yasal bir savunma için para topladılar.
1982'de yeniden başladığında, Chol Soo Lee Chinatown cinayetinden beraat etti. Hapishane sisteminin hapishanesindeki mahkumiyeti gelecek yıl bir itirazdı ve neredeyse on yıl hapishaneden sonra serbest kaldı.
Chol Soo Lee ve onun arasında Bay Lee daha sonra “çok ince bir çizgi” gördü. Yıllarca süren dava hakkında rapor vererek gizli Kore kimliğinin uyanmasıyla ilişkilendirdi.
Bay Lee, Kore Amerikan basında çalışmak için ana gazetelerden ayrıldı. 1979'da Los Angeles'taki kısa ömürlü Koreatown Weekly'nin kurucusuydu ve 1990'da Kore Times'ın İngiliz baskısının yayıncısı oldu.
Koree Times'ın stajyeri Bay Lee'nin stajyeri olan Bayan Ha, “Koreli Amerikalıların hikayelerinin büyük ölçüde bilinmediğini fark etti – görünmez bir azınlıktık.” Dedi.
Korea Times'ın eski çalışanları, Bay Lee'yi UCLA Asya Amerikan Araştırmaları Merkezi tarafından yayınlanan bir kitap olan 2023 olan “SA I GU: Kore ve Asyalı Amerikalı Gazetecilerde Geri Geri Yazan Koreli ve Asyalı Amerikalı gazeteciler” te tanıdı. başladı.)
Kitaptaki katılımcılardan John Lee, bir e -mail'de “Bay Lee genetik olarak ezilenlere ilgi duyuyordu” diye yazdı ve KW Lee'nin “Koku Tak Furma” da dahil olmak üzere birçok aforizma ile tanındığını da sözlerine ekledi.
Kyung Won Lee, 1 Haziran 1928'de bugünün Kuzey Kore'de Kaesong'da doğdu, Hyung'un yedi çocuğunun en küçüğü, bazen Lee ve yakında Bok Kim. Babasının bir şekerleme fabrikası vardı, ancak aile, 1919'da protesto için Japon işgaline karşı tutuklandıktan sonra onları serbest bırakmak için sattı.
Kyung, İkinci Dünya Savaşı sırasında Japon Hava Cadet Kolordu Birimi için ebeveynlerinin isteklerine karşı gönüllü olarak kazandı ve kendini bir uçuş bisiklet operatörü olarak eğitti. Ancak, 1945'te Japonya'nın devredilmesinden kaçındı. Daha sonra 1953'te gazetecilikte BS'yi tamamladığı West Virginia Üniversitesi'nde yazdı.
İlk gazete işi 1956'da Tennessee'deki Kingsport Times-News'deydi. İki yıl sonra, başkent Batı Virginia'daki Charleston Gazetesi tarafından işe alındı. Bu makale onu Appalachia'nın derinliklerinde Mingo İlçesine, Kral Kömürün siyasi ve ekonomik etkisi hakkında yazmak için gönderdi.
Muckrafting yerel yetkilileri rahatsız etti. Gazete gazetesini aradılar ve editörlerine “Bu chiname buraya göndermeyin” dediler, Bay Lee 2017'yi bir mezun yayını olan WVU dergisi ile yaptığı röportajda hatırladı.
1959'da Charleston'da işte tanıştığı acil serviste bir hemşire olan Peggy Flowers ile evlendi. 2011 yılında öldü. Kızları Bayan Cook ve Bayan Regan'a ek olarak, bir oğlu Shane Lee'den kurtuldu; altı torun; ve üç büyük büyük çocuk.
Karaciğer hastalıkları Bay Lee'nin doğum ailesiyle karşılaştı. Hem ebeveynler hem de altı kardeşin hepsi öldü, dedi Bayan Cook. Los Angeles'ta 1992'nin ayaklanmaları sırasında, karaciğer nakli beklediği hastane odasından İngilizce olarak Kore Times üzerinde çalıştı.
Hayata giden nakil geldi. Bu yılın ilerleyen saatlerinde, Los Angeles İlçe İnsan İlişkileri Komisyonu'ndan John Anson Ford Ödülü'nü aldığında, Annahmerede'de yeni karaciğerinin siyah, beyaz veya Asyalı bir bağışçıdan gelebileceğini söyledi.
“Bunu önemli kılan nedir?” dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Hepimiz kesintisiz bir bağımlılık ve karşılıklı hayatta kalma zincirine katılıyoruz. Ve gerçekten önemli olan, dünyevi turumuzda hepimizin birbirimize ait olması.”